Chemioterapia uzupełniająca przy pT1 - poradźcie

[miszcz]

Jestem dwa tygodnie po kontroli. Niby wszystko w porządku, mam skierowanie na tomografię na styczeń.

Testosteron słabo: 2,9 [2,4-8,9]

Dziś pod jednym z sutków wymacałem stwardnienie, w dotyku wygląda na guzek. Wpadłem w panikę, bo rak piersi dotyka również mężczyzn. Do kogo iść po skierowanie na usg piersi?

[Adrian1975]

idź do onkologa, choć na uspokojenie ci powiem, że jak masz niski poziom testo, to możesz mieć początki ginekomastii, też to miałem i Pani radiolog z DCO miała ochotę na naświetlanie sutka

[miszcz]

Jak jest z tą ginekomastią, da się z tym żyć? Przed chorobą dużo pływałem, jak mi będą rosnąć piersi jak u kobiet, będę się wstydził. Przeraża mnie to wszystko coraz bardziej.

[Adrian1975]

zapisz się do onkologa na usg i do endokrynologa by ci zrobił badanai hormonalne, bo mnie to mineło, jak zacząłem brać testosteron

[miszcz]

Witam po dłuższym czasie,

Kilka dni temu minął rok od operacji i prawie 9 miesięcy od zakończenia chemioterapii. Miałem już pisać, jak wszystko jest dobrze, jak wróciłem do zdrowia itp. , ale ostatnio złapałem dziwną infekcję i panikuję, że to wznowa.


Poza okresami różnych infekcji czuję się świetnie pod względem fizycznym, natomiast kiepsko pod względem psychicznym - niestety, od czasu choroby trochę inaczej patrzę na życie, nie mam wspólnych tematów rozmów ze znajomymi, bowiem nie potrafię zachwycać się nowym sprzętem RTV, nowym samochodem itp., również kiedy patrzę na spory w rodzinie, to dziwię się, z jakich błahych powodów ludzie potrafią się kłócić, jakie bezsensowne rzeczy wypominać. Cieszę się życiem i tym, co mam, choć mam niewiele.

Co do samej chemioterapii, posty innych osób uświadomiły mi, że popełniłem dość poważny błąd - w przerwie między cyklami oraz po zakończeniu chemii jedyne, co oglądałem, to serwisy informacyjne, horrory itp., lektura to gazety typu "Detektyw" i powieści kryminalne. Mam wrażenie, że to wszystko, a szczególnie serwisy informacyjne, w połączeniu ze sterydami niezbyt dobrze wpłynęły na moją psychikę.

Jeśli chodzi o samą chorobę, to gdybym miał tę wiedzę, co mam dziś, zupełnie inaczej podszedłbym do sprawy. Ale wiedza pod tym względem kuleje - urolodzy o wielu rzeczach nie mówią, towarzystwo naśmiewa się z choroby, bo w małym mieście plotki szybko się roznoszą, trudno też przełamać wstyd. Wystarczy poczytać komentarze na forach przy wiadomościach o raku jądra u znanych osób, aby zrozumieć. Natomiast dziwi mnie, że różni lekarze i personel medyczny bardzo poważnie traktują chorobę, a koleżanki, w przeciwieństwie do niektórych kolegów, nie śmieją się z tego.

Pozdrawiam wszystkich dotkniętych tą chorobą.

[miszcz]

Minął prawie rok od rozpoczęcia chemioterapii i wszystko wskazuje na to, że jest wznowa.

Aktualne wyniki:
Beta HCG 0,6 [0-3]
AFP 3,37 [0-5,8]
LDH 280 [240-480]

Oczywiście powtórzę badania Beta HCG, ale nastawiam się na najgorsze. Leczenie było w porządku, wydawało się, że choroba pokonana, wróciłem do zdrowia, wracałem do dawnych aktywności, a tu coś takiego. Jestem załamany.

Co teraz? Czy może mi ktoś wyjaśnić, jak wygląda chemioterapia TIP, ile cykli, dolewki itp.?

EDIT:
Poprzednie badania markerów robiłem półtora miesiąca temu. Były w porządku.

[kaziu1]

Witam,
B-HCG jest w normie. Możesz powtórzyć badanie. Często wychodzi B-HCG zawyżone ze względu na podobieństwo tej jednostki do hormonu LH. Wtedy trzeba powtórzyć badanie . Najprawdopodobniej u ciebie jest wszystko w porządku.
Pozdrawiam.

[romi]

Witam
Myślę, że niepotrzebnie panikujesz. Markery są w normie i nic nie wskazuje na wznowę.
Pozdrwiam

[troll]

Witaj,

Nie mogę nie zgodzić się z moimi poprzednikami - wyniki markerów są w normie i nic nie wskazuje na wznowę. Przy okazji chciałbym poruszyć bardzo ważny (a wielokrotnie pomijany, szczególnie w naszej polskiej rzeczywistości "jakoś to będzie") aspekt - stan psychiczny po przebytym leczeniu. U praktycznie wszystkich chorych leczonych z powodu nowotworu jądra ujawniają lub ujawnią się psychiczne zaburzenia z powodu zdiagnozowania, leczenia i obserwacji po leczeniu nowotworu jądra. Zaburzenia te mogą przyjmować najróżniejsze formy - od depresji, poddania się, poprzez obniżenie własnej samooceny, po stany nerwicowe, lękowe przed nawrotem, przed badaniami kontrolnymi czy w końcu odebraniem ich wyników. Uważam, że niejako "oczekiwanie na wznowę" jest jedną z najnormalniejszych reakcji ludzkiej psychiki na tak poważną chorobę (którą jednak udało się wyleczyć). Warto jednak ograniczyć takie myślenie, zasięgnąć rady specjalisty i spróbować powrócić do normalności. Większości nigdy to się nie uda, jednak praktycznie wszyscy chorzy korzystający z pomocy specjalistów i uznanych sposobów leczenia zaburzeń zachowania potrafią ograniczyć negatywne skutki przebytej choroby do minimum. Naprawdę warto rozważyć taką terapię - a przynajmniej rozmowę ze specjalistą.

Pozdrawiam serdecznie, życząc przy tym dużo zdrowia i samych dobrych wyników markerów!

[miszcz]

Dziękuję za odpowiedzi.

Bez względu na to, czy to wznowa, czy też nie, chciałbym wam podziękować za bezinteresowną pomoc na tym forum. Jest to jedyne miejsce w Polsce, gdzie można się czegokolwiek dowiedzieć o chorobie - na jakiej zasadzie działa, skutkach ubocznych leczenia i tym podobnych. Niestety, lekarze na żadnym etapie leczenia nie przykładają się specjalnie do informowania pacjenta o wielu rzeczach. Mnie dopiero chemioterapia i widok osób umierających na raka jądra uświadomiły, że nie jest to taka błahostka, jak wynika z artykułów medialnych.

Dziś, w piątek i w poniedziałek powtórzę Beta-Hcg w kilku miejscach.